First Cousin Once Removed

"This is filmmaker Alan Berliner's intimate portrait of his distant cousin, friend and former mentor Edwin Honig, who is living out the last years of his life with Alzheimer's. Honig was once a prominent and highly successful poet, translator, literary critic and university lecturer. In the final stage of his disease, however, he has lost almost all connection with his own past, his family and his personal identity. But sometimes in conversation his poetic soul flickers back to life again, producing beautiful moments in the film. This sensitive documentary tackles Edwin Honig's illness with compassion and humor, describing the story of his life with the same raw candor that characterized his poetry. Conversations with friends and family members paint a fragmentary picture of a life marked by tragedy, love, loss, irony and literary daring. Together, Honig's personal history and the study of his mental decline are more than the sum of their parts: this is a film essay on the function of memory and the importance of our ability to remember and forget."
(IDFA - International Documentary Festival Amsterdam)

Filmmaker Alan Berliner schetst een intiem portret van zijn achterneef, vriend en voormalige mentor Edwin Honig tijdens diens laatste levensjaren, die getekend zijn door Alzheimer. Honig, die ooit een vooraanstaand en bekroond dichter, vertaler, literatuurcriticus en universitair docent was, heeft in de laatste fase van zijn ziekte samen met zijn geheugen ook de relatie met zijn eigen verleden, zijn familie en zijn persoonlijke identiteit goeddeels verloren. Zijn poëtische ziel flakkert tijdens de gesprekken echter nog met regelmaat op, wat prachtige passages oplevert. In deze gevoelige documentaire wordt de ziekte van Edwin Honig met compassie en humor benaderd, terwijl zijn levensloop wordt beschreven met de rauwe oprechtheid die ook opklinkt uit de poëzie die hij zelf schreef. Uit gesprekken met vrienden en familieleden rijst een fragmentarisch beeld op van een leven gekenmerkt door tragedie, liefde, verlies, ironie en literaire durf. Het relaas van Honigs persoonlijke geschiedenis en de studie van zijn aftakelende geest leveren in wisselwerking met elkaar ook nog iets anders op: een essay over de werking van het geheugen en het belang van ons vermogen om te onthouden en te vergeten.