Eat Your Enemy

It is a documentary about martial arts and aggression, about spirituality, winning and losing, about suffering and vanity. And about East and West, muscle and mind power. About masters and students. A film full of paradoxes. Violence and its prevention are important themes in our society, and we are each involved in one way or the other. Aggression is bad, is the prevailing opinion. We, in the West, have begun to consider ourselves too civilized to fight. We fight with words and on the off chance that something does go wrong, a trauma team is at hand. Nevertheless, people continue to have a need to fight; take the violence during soccer matches. But in fact, we don't know how to handle aggression. In this film, several approaches to the martial arts in the West and the East are highlighted. The essence of the film is philosophical, but disguised as fight. Not as much a fight against an opponent but rather against oneself.

Vanuit een persoonlijke interesse in de aard van agressie en vechtlust interviewt en filmt regisseuse Eline Flipse beoefenaars van verschillende vechtsporten, van kickboksen tot kungfu. Ze volgt ze tijdens trainingen en wedstrijden, en ook naar het buitenland: een ex-karatekampioen reist naar China en een zwaardvechter reist naar Japan. Beiden om een bewonderde meester te bezoeken. `Vechtkunst is iets cultureels', zegt de Chinese meester, `knokken bestaat alleen uit barbaarse bewegingen. Dat is voor gajes.' Daarom proberen Jan Geyteman en Wim Keyl jongeren met vechtsport op het goede pad te helpen. Maar de vechtsport is niet zaligmakend. `Ik ben een soort robot', zegt professioneel kickbokser Vincent Vielvoye; zijn moeder zegt: `Ik word elke wedstrijd een jaartje ouder.' En een openhartige ex-vechtsporter beschrijft de rol van vechtsport, met zijn nadruk op beheersing, toen zijn ex-vriendin vermoord werd. `Je zou kunnen zeggen dat ik die beheersing tot op het hoogste niveau heb bereikt.'